«Eλλάς εν καμίνω»

       

Το ιστορικό γεγονός

και τα κολακευτικά ανδράποδα

          Τούτες τις μέρες που συντελέστηκε η πρώτη φάση του ξεπουλήματος της πατρώας γης της Μακεδονίας μας, ο ευτραφής υπογράψας υπουργός χρησιμοποίησε επανειλημμένως   στίχους του Καβάφη, στον οποίο, κατά δήλωσιν παρατρεχάμενου δημοσιογράφου, έχει ιδιαίτερη αδυναμία. Παράλληλα δεκάδες βουλευτές εμφανίστηκαν  στην τηλεόραση, σε εφημερίδες και ραδιόφωνα, αλλά και στη Βουλή, και με ρυθμό εμετικό (όρα και τον σπουδογελοίο βουλευτή) αναφέρθηκαν στη συμφωνία. Την οποία χαρακτήρισαν «ιστορικό γεγονός», στη στανική προσπάθειά τους να πείσουν το λαό ότι η συμφωνία αυτή είναι μέγα καλό για την Ελλάδα.

            Καβάφης και ιστορικό γεγονός, το θέμα μου σήμερα. Ο μεγάλος, λοιπόν,  ποιητής, ο πάντα επίκαιρος, δεν έγραψε για το μεγάλο ναι, αλλά για το μεγάλο ΟΧΙ. Προφανώς ο υπουργός, περιχαρής διά το επικείμενο κατόρθωμα (κατά  πως λέει ο λαός,  θέλει η ….να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει),  έκανε λαθροχειρία στους καβάφιους στίχους και μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ένα μεγάλο ΝΑΙ, από μας  προς τον ομόλογό του των Σκοπίων.

Ώρα, επομένως, να του θυμίσω και τους παρακάτω στίχους του Αλεξανδρινού:

Οι άφθονοι έπαινοι και οι κολακείες

εις όλους μοιάζουν: Όλοι είναι λαμπροί

ένδοξοι, κραταιοί, αγαθοεργοί.

Κάθε επιχείρησίς των σοφωτάτη.

για να πάω , έτσι, στο ιστορικό γεγονός, που πιπιλίζουν ως καραμέλα οι πολιτικοί ταγοί (λέμε τώρα) της συμπολίτευσης, περιχαρείς κι αυτοί αναλόγως και πλειοδοτούντες εις την κομματική νομιμοφροσύνη.

            «Ιστορικό γεγονός» το χαρακτήρισαν, έχοντας για ακόμα μια φορά πνιγεί μέσα στο ναρκισσισμό τους και, αυτοθαυμαζόμενοι, θεωρούν εαυτούς προσωπικότητες ικανές να σταματούν ή να τρέχουν την Ιστορία, οσάκις οι ίδιοι θα το θελήσουν. Έτσι κραδαίνουν τη στερεότυπη φράση «είναι ένα ιστορικό γεγονός» σε κάθε απόφασή τους που προτείνουν για ψήφιση ή την ψήφισαν.

            Είναι τόση η κομπορρημοσύνη  τους αλλά και η ιστορική τους απαιδευσία, - εδώ δεν ήξεραν τι εστί Ίλιντεν - που νομίζουν ότι η ιστορία έχει έτοιμο τον στέφανο της δόξας για να τους περιβάλλει  όχι στο μέλλον, αλλά εδώ και τώρα. Δουλόφρονες και τιποτόφρονες (δεν έχουν το Θεό τους άλλωστε, κατά δήλωσίν τους) μολύνουν και αυτόν το χώρο της βουλής, ακόμα και με τη χρήση μέσα σ’ αυτήν σλαβικής λαλιάς για ελληνικές λέξεις.

            Τσανακογλείφτες  ευρωπαίων εταίρων μιλούν για ιστορικό γεγονός νομίζοντας ότι ο λαός θα το χάψει. Τι χαρές, τι συγχαρητήρια, τι βραβεία, «τι καλά παιδιά που είστε», όλα ακούστηκαν και έρχονται από την Εσπερία, απ’ όλους εκείνους δηλ. που μέχρι χτες ήταν στυγνοί δανειστές  και απεχθείς τοκογλύφοι. «‘Έχαιρε γαρ κολακευόμενος…» λέει ο Αισχίνης για κάθε τύραννο.

            Κι ακούγοντας αυτά χωρίς προβληματισμό, πιστεύουν και οι ίδιοι πως κι αν ακόμα η ιστορία του σήμερα δεν τους ανταμείψει δεόντως, σίγουρα ο ιστορικός του μέλλοντος θα πέσει στην παγίδα από τις αναθυμιάσεις του λιβανωτού που αναδύεται μέσα από τα βίντεο και τις εφημερίδες.

            Λένε πως η ιστορία διδάσκει, αλλά είναι και αδέκαστη. Πως κρίνει δηλ. αλάθητα, όσα  οι άνθρωποι, είτε ως άτομα είτε ως κοινωνικά σύνολα έπραξαν σε μια περασμένη εποχή. Είναι αυτό που αλλιώς το  λέμε, ότι αξιολογεί και καταχωρίζει στις χρυσές ή στις μελανές σελίδες της. Μπορεί δηλ. να αποδειχτεί πράγματι ένα γεγονός ιστορικό, αλλά από την αρνητική του πλευρά. Μόνο που τότε πια θα είναι πολύ αργά, μιας και θα το έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά.

            Μακάρι να πέφτω έξω.

«Eλλάς εν καμίνω»

Μας περισσεύουν και τα …. στέλνουμε

       Η είδηση, που πέρασε μάλλον  στα ψιλά του τύπου, είναι ότι από σήμερα δύο ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα, ( κι άλλα δύο ιταλικά) θα απογειώνονται καθημερινά από την Ελλάδα και δε θα τραβούν για Αιγαίο, ως συνήθως, αλλά προς βορράν, για να εποπτεύουν τον εναέριο χώρο του …. Μαυροβουνίου!

          Γιατί, λέει, το ΝΑΤΟ οφείλει να προστατεύει την ασφάλεια των κρατών-μελών  του και, αν μια χώρα-μέλος δεν έχει αεροπλάνα, να στέλνει τέτοια των συμμάχων χωρών. Το Μοντενέγκρο  προφανώς δεν έχει πολεμική αεροπορία, και θα συντρέξουμε εμείς, ευπειθέστατοι εις τας εντολάς της συμμαχίας.

Γεννιούνται, λοιπόν, κάποια ερωτήματα που βασανίζουν εμάς, τους απλούς και αφελείς πολίτες, σχετικά με την ευαισθησία της συμμαχίας περί την ασφάλεια συμμάχου κράτους-μέλους της.

Αρχικά γιατί  ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ, που χρόνια τώρα καταπονούμε τους πιλότους μας να ξημεροβραδιάζονται σε μόνιμη  επιφυλακή για να διώχνουν πάνω από το ουρανό της θάλασσάς μας   τους κακούς γείτονες;

Για την ασφάλεια τη δική μας, από κράτος σύμμαχό μας, πού είναι η ευαισθησία της συμμαχίας; Η κυνική δήλωση «βρείτε τα μεταξύ σας» δεν δείχνει ευαισθησία, αλλά αναλγησία και απάθεια, για να μην πω σκοπιμότητα, που δεν συνάδει με τους όρους της συμμαχίας.

Και ύστερα, γιατί ΕΜΕΙΣ, και όχι και η Τουρκία; Δεν είναι και αυτή μέλος της συμμαχίας και, συνεπώς, οφείλει να συντρέξει  για την ασφάλεια του Μαυροβουνίου; Ή, μήπως δεν έχουν εμπιστοσύνη στη σύμμαχο Τουρκία;

Σ΄αυτήν την περίπτωση, λοιπόν, για ένα ακόμη λόγο, έπρεπε να συντρέχει  η συμμαχία την Ελλάδα και όχι μόνο να ζητούν από μας αεροπλάνα για την περιφρούρηση του μικρού κράτους της Βαλκανικής. Αλήθεια, από ποιον κινδυνεύει το κρατίδιο αυτό; Οι γείτονες του, φυλετικά όμοιοι εν πολλοίς, δε φαίνονται να απειλούν  τον ουρανό του.

Ή μήπως μας έβαλαν να στείλουμε τους πιλότους μας επειδή είναι έμπειροι; Αναμφίβολα τα παλικάρια μας εντάσσονται στους εμπειρότερους πιλότους του κόσμου. Αλλά αυτή τους την  ικανότητα, την θέλουμε για μας, για την άμυνα της πατρίδας και όχι για την εξυπηρέτηση πονηρών σχεδίων που βυσσοδομούν στα επιτελικά γραφεία του ΝΑΤΟ.

Μα, θα μας πουν, το Μαυροβούνιο ως σύμμαχος χώρα, έχει στείλει φαντάρους του στο …Αφγανιστάν! Ε, αυτό είναι πράγματι, ένα σοβαρό επιχείρημα.

Δεν ξέρω κατά πόσο η  είδηση είναι αληθινή και κατά πόσο θα περπατήσει αυτή η ιστορία. Δεν ξέρω κιόλας αν με τον τρόπο αυτό θέλουν να αποδυναμώσουν την αεροπορική μας ισχύ. Από αυτούς όλα να τα περιμένει κανείς. Ένα τελευταίο όμως:

Αν, λέγω αν, ο μη γένοιτο, συμβεί κατά εκεί μεριά καμιά «στραβή» ή κανένα ατύχημα σαν εκείνο, που έγινε τις προάλλες στο Αιγαίο, σκέφτηκε κανείς από τους «ευπειθέστατους» πού θα βρει τρύπα να κρυφτεί;