Ω καιροί, ω ήθη…
Την ώρα που ο αεροπόρος μας,
διέσχιζε τον ουρανό της Μακεδονίας και μαζί με το αεροπλάνο του ανέβαζε κι εμάς
ψηλά και ριγούσαμε γιορτάζοντας την πιο
πρόσφατη κορυφαία στιγμή της εθνικής μας ταυτότητας, μας βομβάρδιζε η Υπουργός Εθνικής(!) παιδείας με ένα άνευρο
και απίθανο μήνυμα προς την εκπαιδευτική κοινότητα. Ένα μήνυμα που δεν είχε
λέξη από εκείνες που σηματοδοτούν την 28η Οκτωβρίου. Ούτε ΟΧΙ,
ούτε έπος, ήρωες, Πίνδος,ούτε φασισμός, ναζισμός, εχθροί
Ιταλοί, Γερμανοί… Καλά, δεν λέγω Μεταξάς,
γιατί στο άκουσμα της λέξης οι μοντέρνοι αυτοβαπτιζόμενοι ιστορικοί βγάζουν σπυράκια. Ένα μήνυμα που μας τόνιζε ωστόσο, ότι τώρα πια « η αναζήτηση
της ιστορικής αλήθειας» είναι εφικτή, γιατί υπάρχει «η
δυνατότητα εντοπισμού και αξιολόγησης αξιόπιστων ιστορικών πηγών» Να
δούμε, λοιπόν ,το φως το αληθινόν κι εμείς οι παλιοί που στραβωθήκαμε από αναξιόπιστους σαν τον
Άγγελο Τερζάκη, το Βενέζη, το Μυριβήλη, το Λουκή Ακρίτα, το Σικελιανό, τον Ε. Παπανούτσο, τον Κωστή Παλαμά, τον
Οδυσσέα Ελύτη. Να φωτιστούμε….. ακριβώς όπως, πριν λίγα χρόνια, μάθαμε επιτέλους για
το συνωστισμό της Σμύρνης το 22 από μία
σοφή κυρία, που μόλις βγήκε από το πανεπιστημιακό αυγό, αντί να πάει σπίτι της
να μάθει να φτιάχνει και σμυρναίικα σουτζουκάκια, μας
έκανε τη χάρη να ξαναγράψει την Ιστορία.
. Ωστόσο να υπενθυμίσουμε στους επίδοξους
αναθεωρητές της Ιστορίας ότι χρονικά η 28η Οκτωβρίου 1940 δεν τοποθετείται «στις
παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου», αλλά μέσα στο Β΄Π.Π. που άρχισε το 1939
και τέλειωσε το 1945. Αυτά για το
εμπνευσμένο(!) μήνυμα.
Και,
σιγόντο από κοντά, ο τέως
πρωθυπουργός που μερακλώθηκε και άρχισε το χορό, όχι με κανένα τσάμικο
λεβέντικο που το τραβούσε ίσως η ημέρα
αλλά με τραγούδι αποκριάτικο, για να μάθουμε, μέρα που είναι, από πού πιάνεται
η αγάπη και πού κατεβαίνει….
O tempora, o mores!!!
