Δημοσιεύματα Ομιλίες Βιβλία Ζωγραφική Λέσβος Ιστότοποι

Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

27 Απριλίου1941 - 27 Απριλίου 2018

      Αποφράδα ημέρα σήμερα. Στις 27 Απριλίου του 1941 οι νυν σύμμαχοί μας και εταίροι μας και δανειστές μας, οι Γερμανοί, μπήκαν στην Αθήνα τελικά, αφού έπαθαν μεγάλο κάζο στα οχυρά της γραμμής Μεταξά. 
    Δεν ξέρω πόσοι Έλληνες θυμήθηκαν το γεγονός σήμερα, μετά από 77 χρόνια. Δεν ξέρω πόσα σχολειά θυσίασαν μια έστω ώρα για να πουν και να μάθουν στα παιδιά μας, πως εκεί, στο Μπέλες και στο Νέστο υπήρξαν νέες Θερμοπύλες από τους πατεράδες και τους παππούδες μας, που υπερασπίστηκαν την εδαφική ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια της Ελλάδας. 
    Δεν ξέρω ακόμα αν οι 300 της πλατείας Συντάγματος θυμήθηκαν, ως όφειλαν, να  τιμήσουν με ένα στεφάνι τους ήρωες.   Να τους θυμηθούμε, λοιπόν, έστω και σε τούτον εδώ το χώρο. Αντιγράφω….
Φωτογραφία του Θωμάς Δεμερτζής.


      Και, πάντως, οι απόγονοι των κατακτητών συνεχίζουν να.... σκοτώνουν την Ελλάδα κατά πως έμαθαν από τους δικούς τους προγόνους.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

Η αβάσταχτη βαρύτητα του ….ύπνου


«Eλλάς εν καμίνω»

Η αβάσταχτη βαρύτητα του ….ύπνου
          «Ο ύπνος θρέφει τα παιδιά κι ο ήλιος τα μοσχάρια» λέει ο θυμόσοφος λαός μας, μόνο που εσχάτως θέλουν κάποιοι με το στανιό να βάλουν και τα μοσχάρια να κοιμούνται σαν τα παιδιά.
Διότι, ο ύπνος ως γνωστόν, είναι μια ειδική κατάσταση ξεκούρασης και απόλαυσης, όπου με ήσυχη τη συνείδηση εισέρχεσαι εις τας αγκάλας του Μορφέως. Γι αυτό άλλωστε οι αρχαίοι μας τον θεοποίησαν. Παράλληλα, είναι και φάρμακο για τον άρρωστο.
Τούτων δοθέντων, οι καλοί (!) μας  κυβερνώντες διά στόματος υπουργών και στρατηγών, μας προτρέπουν να κοιμόμαστε ήρεμοι, ήσυχοι, ευδαίμονες… Προφανώς γιατί, συν τοις άλλοις, όταν κοιμόμαστε δεν …. τρώμε κιόλας, χορτασμένοι βέβαια από όλες τις υπέροχες γκουρμαδιές που  φροντίζει να μας σερβίρει απλόχερα, ολημερίς και ολονυχτίς, το τηλεοπτικό σκουπιδαριό.
«Να κοιμηθούμε ήσυχα» λοιπόν, ξεχνώντας την άδεια τσέπη μας, τα χρέη μας, το σπίτι μας που βγήκε στο σφυρί, τη γυναίκα με το ανάπηρο παιδί, που της έκοψαν το ρεύμα.
Μα κι αν ακόμα δεν κοιμόμαστε, «να κάνετε τον κοιμισμένο» μας συμβούλευσαν, όταν  κλέφτες  και βιαστές μπουκάρουν στο σπίτι σας.
Να κοιμηθούμε,  όταν όλοι αυτοί οι «κάθε καρυδιάς καρύδι» ξέρουν πως κι αν ακόμα βρεθούν στα χέρια της αστυνομίας, ύστερα από λίγο θα είναι έξω (κατά νόμον ευφυή) για να συνεχίσουν το ευγενές τους σπορ.
Κοιμηθείτε ήσυχα μας λένε και μη σκέπτεστε τους λαθρομετανάστες που γέμισαν την πατρίδα. Πήχτρα η Λέσβος και τ΄ άλλα νησιά, κατάληψη της πλατείας Σαπφούς στη Μυτιλήνη από …Αφγανούς, αλλά εσείς … «κοιμηθείτε».
Και καλά, να δεχτούμε την προτροπή του Α/ΓΕΣ, να κοιμηθούμε ήσυχοι, αν υπονοούσε ότι οι υπεύθυνοι για την άμυνα της χώρας επαγρυπνούν για μας.
Αμ δε. Τα τουρκικά πλοία αλωνίζουν το Αιγαίο και ενιότε εμβολίζουν «τυχαία» κανένα δικό μας. Και τα αεροπλάνα τους σαρώνουν τον ελληνικό ουρανό. Σιωπή! Κοιμηθείτε!
Οι αεροπόροι μας χάνονται από … vertigo, και όμως, έστε ψύχραιμοι …. Κοιμηθείτε, και μη ξεχνάτε ότι μας συλλυπήθηκε για το συμβάν και ο Ερτογάν. Στο κάτω κάτω τα σύνορά μας είναι και  σύνορα της Ευρώπης, μας θύμισε χτες ο Πρόεδρος. Λίγο το έχεις; Κοιμηθείτε, κι ας βγαίνει ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ δίκην Πιλάτου και μας συμβουλεύει «να τα βρούμε» μεταξύ μας. Κοιμηθείτε, δε βλέπετε ότι κανένας δε φιλοτιμήθηκε να του πει του ερίφη, «τότε για ποιο λόγο βρισκόμαστε στη συμμαχία;»
Δυο στρατιωτικοί μας, χωρίς να ξέρουμε  πώς, βρέθηκαν  στα χέρια των Τούρκων, και «γεύονται» τις φυλακές της Ανδριανούπολης. Αλλά εσείς Έλληνες, αφήστε το συνήθη καναπέ σας και … κοιμηθείτε. ΄Η, αν θέλετε, κοιμηθείτε ήσυχα, στον αγαπημένο σας καναπέ.
Η δόλια η μάνα τόλμησε να ρωτήσει «αν ήταν το δικό σου παιδί, τι θα έκανες;», ξεχνώντας η έρμη πως τα δικά τους παιδιά δεν πάνε στην παραμεθόριο. Το πολύ να δηλώσουν αντιρρησίες συνείδησης και να γίνουν στρατηγικοί σύμβουλοι. Σιωπή, μάνα, κοιμήσου κι εσύ ήσυχα, της είπαν με μια χειρονομία.
Κοιμηθείτε μας λένε, αλλά ο πολέμαρχος σαν είδε τα τούρκικα πλοία, έκλασε μαλλί και δεν τόλμησε να πλησιάσει  τα Ίμια κι έριξε το στεφάνι στη θάλασσα από μακριά. Εδώ σε θέλω κάβουρα… Λοιπόν κοιμηθείτε, του χρόνου ας μην κάνει τον κόπο να πάει, ας το ρίξει στο …Πασαλιμάνι.
Αλλά «κοιμηθείτε» ακόμα πιο ήσυχα γιατί σας ετοιμάζουμε και μαξιλάρι τώρα που τον Αύγουστο θα βγούμε από τα μνημόνια. «Καθαρή έξοδος σαν τον καθαρό ουρανό» μας είπε.
Πλην φοβάμαι ότι οι συνταξιούχοι πρώτοι, μετά το ξύπνημα θα δουν αυτόν τον ουρανό … σφοντύλι και τα άστρα μακαρόνια.
Επί του παρόντος όμως εσείς,  κοιμηθείτε!!! Νάνι, νάνι. Σιωπή…… η Ελλάδα κοιμάται.

Τετάρτη 11 Απριλίου 2018


«Eλλάς εν καμίνω»

Το Πάθος και τα πάθη μας
Πέρασε για άλλη μια φορά η Εβδομάδα του Πάθους, ήρθε και πάλιν η Ανάσταση, και, ιδού ξαναβρίσκουμε το ρυθμό μας επανερχόμενοι στα γνωστά άλλα  πάθη μας, τα οποία έχουν να κάνουν με την καταχνιά που έχει σκεπάσει εδώ και χρόνια τη χώρα μας.
Κιόλας άρχισαν  (συνεχίζοντας) να μας γανώνουν τα αυτιά δημοσιογράφοι αναλυτές, με τις δηλώσεις του Ερντογάν, του Μπιναλί, του Ζάεφ και των λοιπών (υποτιθέμενων) εταίρων μας  της Δύσης. Παράλληλα θα δούμε τους εδώ δικούς μας  να ξιφουλκούν με λεονταρισμούς και χαρακτηρισμούς ήκιστα εκτονωτικούς του εκρηκτικού κλίματος που δημιούργησε ο κακός γείτονας, τη στιγμή που η όλη κατάσταση στην Ανατολ. Μεσόγειο μυρίζει μπαρούτι.
Θα τα συνηθίσουμε και πάλιν όλα αυτά, όλα τα γνωστά πάθη μας,  όπως ακριβώς συνηθίσαμε «άβουλοι και μοιραίοι» κατά τον ποιητή, αυτόν τον καταιγισμό των μνημονίων, όλους τους αναστεναγμούς της τσέπης μας, όλα τα παιδιά μας που έφυγαν για να ζήσουν αλλού, όλες τις ληστείες και τους προπηλακισμούς αδυνάτων και διαμαρτυρομένων. Θα συνηθίσουμε να ….κοιμόμαστε, όπως ακριβώς το θέλουν οι ταγοί της εξουσίας.
Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, πώς να κουβεντιάσει κανείς για την ιδανική κοινωνία που μας πρότεινε με το λόγο  Του και την Ανάστασή Του. Άντε να ανοίξουν τα μάτια της ψυχής για να συλλάβεις το νόημα της Θείας Τραγωδίας  και να νιώσεις πως ό,τι ήθελε να μας πει Εκείνος, μας το είπε τόσο τραγικά ώστε θα έπρεπε όλους να μας πείσει.
Εμείς απλώς το παίζουμε ψευτολυπημένοι το Μεγαλοβδόμαδο και περιμένουμε πως και πώς να έρθει η Ανάσταση, για να πάνε τα ντέρτια κάτω.
Διότι οι καλοί άνθρωποι φρόντισαν να συνδέσουν τις  τραγικές στιγμές της κατηγορίας και της Σταύρωσης με τα δικά τους μέτρα, ώστε να λυπηθούν, να αγανακτήσουν για τον άδικο θάνατό Του, να ακολουθήσουν με καταφανή θλίψη το θεϊκό ξόδι, αλλά τελικά να γιορτάσουν με ξέφρενο τρόπο το Χριστός Ανέστη.
Υπάρχει εξάλλου και  η γνωστή δικαιολογία,  που είναι  η  κατά λέξη ερμηνεία  μιας προτροπής από τη θαυμάσια ευχή του Χρυσόστομου, που ακούγεται μια φορά το χρόνο, με τη λήξη της αναστάσιμης λειτουργίας του Μ. Σαββάτου. Τη ξέρουμε, μολονότι  οι πιο πολλοί, μόλις ακουστεί το Χριστός Ανέστη,  τρέχουμε στο σπίτι, όπου μας περιμένει  η τράπεζα γεμάτη. Στην ευχή αυτή, γίνεται λόγος για  τον Άδη που «επικράνθη» αλλά  - εδώ είμαστε - και για την τράπεζα που είναι γεμάτη με όλα τα καλά για «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες».
Χριστός Ανέστη!!!