ΑΙΓΕΙΡΟΣ1

«Eλλάς εν καμίνω»

Εμείς οι ….ακραίοι και πατριδοκάπηλοι

        Ώστε έτσι, λοιπόν. Έτσι χαρακτηρίστηκαν όσοι έδωσαν το «παρόν» της Ελλάδας στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Και χαρακτηρίστηκαν  τόσο από τα επίσημα (λέμε τώρα) χείλη αρμόδιων  κυβερνώντων, όσο και από τον εσμό  εθελοτυφλούντων  μικρανθρώπων, που εκτρέφονται στις παρυφές της εξουσίας. Με το δικό τους μέτρημα κιόλας, τους βρήκαν …λίγους, κι ας ήταν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες.

            Αφήνω ωστόσο κατά μέρος το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος που συντάραξε όλους τους «ρεαλιστές». Εκείνους δηλ. που ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν το όνομα της Μακεδονίας, μιας και οι γείτονες μάς κάνουν τη χάρη να αλλάξουν  το όνομα ενός δρόμου και ενός αεροδρομίου(!).  Εκείνους που εκτελώντας, προφανώς, εντολές συμμάχων(!), δανειστών, πατρώνων  και λοιπών άσπονδων φίλων, της Εσπερίας,  προσπαθούν να μας πείσουν ότι τώρα είναι ευκαιρία να πουλήσουμε. Βλέπε και τη σπουδή με την οποία  ο Αμερικανός πρέσβης κάλεσε τον επικεφαλής της Ν.Δ. στο γραφείο του και του κούνησε το δάχτυλο.

            Επανέρχομαι όμως στους χαρακτηρισμούς. Τέτοιοι χαρακτηρισμοί, όταν εκστομίζονται από αγράμματους, αγεωγράφητους και ανιστόρητους, είναι σίγουρα τιμή για τους χαρακτηριζόμενους.

Γιατί κύριοι, αρχαιοκάπηλος  δεν είναι εκείνος που υπερασπίζεται την πατρίδα, αλλά αυτός που καπηλεύεται, που πουλά την πατρίδα. Ψάξτε στα πεπραγμένα σας  και θα βρείτε τέτοιους στον καθρέφτη σας.

Εσείς δεν υποθηκεύσατε με τα μνημόνια σας για 100 χρόνια την πατρίδα; Εσείς δεν ξεπουλήσατε, και συνεχίζετε να ξεπουλάτε, την περιουσία της Ελλάδας  στα γεράκια των Βρυξελλών; Εσείς  με τις πολιτικές σας δε διώχνετε τον ανθό της Ελλάδας στην αλλοδαπή; Εσείς δεν φτωχοποιείτε  εδώ και χρόνια τους Έλληνες, υπείκοντες  στα κελεύσματα ανάλγητων τοκογλύφων;

Αλλά και αγεωγράφητοι δείχνετε, και ανιστόρητοι, όταν είστε πρόθυμοι να βλέπετε άνω ή βόρεια Μακεδονία  με την ιστορική σας γνώση να φαίνεται ότι αρχίζει από το 1945 και μετά.

Ναι, ήμουν κι εγώ ο …πατριδοκάπηλος εκεί.

Και ξέρετε γιατί; Γιατί αν δεν πήγαινα θα έτριζαν τα κόκαλα του πατέρα μου, που έχυσε αίμα στη Μικρασία. Γιατί, ως δάσκαλος δίδαξα στους μαθητές μου, τις πατροπαράδοτες αξίες που μας άφησαν οι πατέρες. Γιατί ακόμα, θα ντρεπόμουνα να δω στα μάτια τους μαθητές μου, εκείνους που ριγούσαμε μαζί  τότε, που τους δίδασκα  τον  Όρκο των Φιλικών ή τον «Εκδικητή» του Καρκαβίτσα….

Ας είναι. Είμαι ανυπόμονος να δω, αν ο λαός που θα κατακλύσει την ιστορική πλατεία της Αθήνας την Κυριακή θα είναι πάλι … λίγοι, ακραίοι και πατριδοκάπηλοι.